Niet voor jezelf

Het is goed om iets te doen voor een ander. Zonder dat je er zelf iets voor terug krijgt. Ik vind het heel gezond om vrijwilligerswerk te doen, en dan maakt het niet uit in wat voor vorm dan ook. Vrijwilligerswerk kent geen eenduidige definitie, maar het bevat wel vier componenten. Het is op vrijwillige basis, zonder een financiële vergoeding, in georganiseerd verband en altijd voor iemand anders of een maatschappelijk doel voor anderen. Iets doen voor een organisatie, iets kleins doen voor een ander, zoals de boodschappen doen voor je buurvrouw die met haar rollator de drempel niet over komt of zo eens langs gaan bij de kwetsbare mens in de samenleving. 8 jaar geleden ging ik stage lopen bij dagbesteding voor mensen met een meervoudige beperking. Daar leerde ik een groep bewoners kennen waar ik heel graag mocht zijn. Een groep om voor te zorgen, leuke dingen mee te doen en een zo groot mogelijke kwaliteit van leven te geven. Dat hield in dat we regelmatig naar het zwembad gingen om een half uurtje in het warme water te dobberen, omdat het heel prettig is om even uit je rolstoel te zijn en je vrij te kunnen beweging zonder alle beperkingen van een zware stoel op wielen. Ik nam altijd een man mee. 1 keer in de week ging ik met hem naar het zwembad, waarna ik hem hielp met eten en daarna lekker voor een uurtje rust op het warme waterbed legde. Ook na mijn stage bleef ik dit doen, totdat ik zo veel werkte dat het niet meer mogelijk was om met hem naar het zwembad te gaan. In plaats daarvan werd ik vrijwilliger van hem op wonen. Wandelen, voetenbadjes en lekker het zonnetje in was een heel goede tijdsbesteding. Heerlijk. Destijds kon hij nog aangeven door middel van lichaamshouding of hij iets prettig vond. Tegenwoordig kan hij dat niet meer, maar dat maakt het des te belangrijker om de dingen te blijven doen waarvan je weet dat hij het leuk vind. Hij kan geen contact meer maken, maar het maakt het niet minder leuk om langs te gaan. Om iets voor een ander te doen. En waarom juist hij? Omdat hij niemand anders heeft. Geen ouders, geen andere familie die naar hem om kijkt, alleen de medewerkers van zijn woning en dagbesteding. Maar eigenlijk verdiend iedereen toch iemand die naar hem om kijkt? Die je aandacht geeft zonder dat het uit 'plicht' is, maar gewoon omdat je er mag zijn? Iemand die langs komt op je verjaardag? Kerst? Dát maakt vrijwilligerswerk belangrijk! Iets doen voor iemand omdat diegene dat verdiend heeft, en niet omdat je er zelf beter van wordt.

Voor of achterin de bus? Bewuste keus!

Afgelopen donderdag had ik cursus. De dames die de cursus leidden vertelden een verhaal over plaats nemen in de bus. Hij is blijven hangen, want ik vind hem zo toepasselijk, maar het is ook zo'n goed verhaal:

"Vorige week gingen we met het werk op excursie naar Parijs. We zouden met de bus gaan, dus wij naar de bus, stappen in, gaan allemaal achterin zitten, en rijden maar. En maar rijden, rijden, rijden, eind op weg, stuk met de boot "Met de boot?", goh, ja met de boot. Nog een stuk rijden, en we komen aan in Oslo. Wij mopperen. "Oslo? Hoe kun je dat nou toch doen? Daar wilden we toch helemaal niet heen?". Waarop de buschaufeur antwoord: "Dames, hebben jullie voortijd wel op het bordje gekeken? Daar stond op dat deze bus naar Oslo ging, en niet naar Parijs". 

De week er op deden we een nieuwe poging. Toen we er zeker van waren dat we in de goede bus waren gestapt gingen we op weg. De buschaufeur stuurden we aan de kant, en we gingen allemaal voorin de bus zitten. Eén ging rijden, een las de kaart, en de rest lette op of we nog wel de goede kant op gingen. En maar weer rijden, rijden, rijden. Op een gegeven moment links af. "Moeten we hier links af?", "Ja, antwoordde collega, hier links, dat staat daar". En uiteindelijk komen we in Parijs. Met zijn allen voorin de bus zijn we naar Parijs gereden, en hadden we de plek bereikt waar we wilden zijn."

Als je achterin de bus gaat zitten, laat je je leiden, je wacht af. Als het dan fout gaat, ga je zitten mopperen, je staat aan de kant van het gevolg.
Als je voorin de bus gaat zitten, pak je de oorzaak aan, je neemt de leiding, in plaats van te mopperen ga je zelf kijken hoe het beter kan.
En van daaruit de heel mooie zin "Niet mopperen maar opperen!" 
Je kunt natuurlijk ook bewust achterin gaan zitten, als je even niet de leiding wil, of een keer wilt afwachten. Zelfs dan zit je voorin de bus, want je hebt de keus zelf gemaakt!

Wat er echt toe doet

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de les begon, nam hij zonder iets te zeggen een hele grote, lege mayonaisepot en vulde deze met golfballen. De professor vroeg vervolgens aan zijn studenten of de pot nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel. 

Toen nam de professor een doos met kiezelsteentjes en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kiezelsteentjes rolden in de open ruimtes tussen de golfballen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze antwoordden van wel. 

De professor nam nu een doos met zand en goot deze leeg in de pot. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballen en de kiezelsteentjes. Opnieuw vroeg hij of de pot nu vol was. De studenten antwoorden met een unaniem “ja”. 

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en goot ze leeg in de pot. De hele inhoud verdween in de pot en de koffie vulde de lege ruimte tussen het zand. De studenten begonnen te lachen. "Nu", zei de professor, “ik wil dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. 

• De golfballen zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je passies. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn. 
• De kiezelstenen zijn de andere dingen die ertoe doen: je werk, je huis, je auto e.d. 
• Het zand is al het andere, de kleine dingen." 

"Als je het zand als eerste in de pot doet, is er geen plek meer voor de kiezelsteentjes of voor de golfballen. Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingen besteedt, dan heb je geen ruimte meer voor de dingen die belangrijk voor je zijn.” 

“Besteed aandacht aan de dingen die essentieel zijn voor je geluk. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid. Neem je partner mee uit eten. Lees. Er is altijd nog wel tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te legen." 

"Zorg eerst voor de golfballen, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand." 

Eén van de studenten stak een vinger op en vroeg waar de twee koppen koffie voor stonden. De professor lachte: “Ik ben blij dat je het vraagt. Ik wil daarmee alleen maar weer eens aangeven dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er altijd wel een plekje is om samen met een vriend een kop koffie te drinken." 

Leef het leven! 

“Life has no limitations, except the ones you make.”

Beloftes aan jezelf

Inmiddels is 2013 al weer een week van start. Ik heb een geweldige eerste week van het nieuwe jaar gehad. Ware het niet dat ik al sinds vrijdag ziek thuis zit, en mij nog steeds alles behalve goed voel. Waarschijnlijk is dat een teken dat ik gewoon even rustig aan moet doen. En dan kan ik niets anders doen dan daar gewoon naar te luisteren. Daar laat ik mij niet door uit het veld slaan, het geeft mij even tijd tot nadenken, en even rustig aan doen.

Eind vorig jaar schreef ik al over 'penvriendin gezocht', deze zelfde persoon heeft een blog geschreven over goede voornemens, en daaruit is een prachtig project ontstaan. Het project heet 'Beloftes aan jezelf'. Veel mensen hebben goede voornemens voor het nieuwe jaar. Zo heb ik die ook, alleen met dit project zijn het geen voornemens, maar beloftes. Met een gezamenlijk blog met alle deelnemers kon iedereen kwijt wat haar beloftes waren, en het is de bedoeling dat je regelmatig zelf bijhoud hoe ver je door middel van een blog. Anderen kunnen daar weer op reageren, en anderen reageren op jou. Een prachtig initiatief, want je krijgt tips, steun, aandacht, en het is de perfecte stok achter de deur.

Hoe het schrijven van een blog, kan uitgroeien tot zo'n mooi project. Ik hou er van.