Onverwachte Ontmoeting

Als de zon explodeert duurt het 8 minuten voor we dat op aarde te weten komen. Omdat het 8 minuten duurt voordat het licht ons bereikt. Als iemand overlijdt wil je de tijd tussen de gebeurtenis en de tijd dat je iemand definitief verliest zo lang mogelijk maken. Die 8 minuten probeer je zo lang mogelijk te rekken.

In ons werk kom je bijzondere mensen tegen. Iedereen met een eigen verhaal, karakter, hobby, mening. En soms komen die op onverwachte manier met elkaar in contact. Een van onze bewoners kan ontzettend goed handwerken. Ze maakt met een bol wol en een haaknaald de meest mooie dingen. Een hele poos terug maakte ze een wandkleedje. Deze hangt trots naast de voordeur van haar appartement. Echter hangt deze werkelijk nooit recht, en een paar maanden geleden tijdens een nachtdienst probeerde ik opnieuw verwoed een poging te doen hem recht te hangen.

Achter het wandkleedje viel een papiertje vandaan. Een gele Post-it, ieder van ons wel bekend. De voorkant van het gele plakkertje was helemaal volgeschreven:

"Ik zag dit kleedje hangen, en mijn tot mijn verbazing zag ik dat hij scheef hangt. In een poging hem recht te hangen is hij echter per ongeluk gevallen. Dat was niet mijn bedoeling, ik wil dan ook mijn oprechte excuses aanbieden. "

Ik lees het briefje nog een keer en ken die naam die er onder staat maar al te goed. Een jaar geleden overleden. Nu, een jaar later kom ik hem hier weer tegen. Ik bedenk mij hoe zo'n bijzondere man het was. Hoogopgeleid, zijn appartement en gedachten soms ontzettend rommelig, terwijl kasten en andere dingen één en al perfectie uitstraalden. Zo vond hij dat alles in het het huis, zowel in zijn appartement als daaromheen perfect recht moest hangen. En als dat het niet deed kwam hij dat bij de technische dienst melden. Nooit heb ik beseft dat deze perfectie tot het hele huis doordrong, tot ik dit briefje vond.

Zo komen twee bijzondere mensen bij elkaar, de één door haar creativiteit en kunstwerk, de ander door zijn perfectie en liefde voor het schrijven van briefjes. Want alles wat er gebeurde werd op een briefje genoteerd en ergens opgeplakt of bewaard. Zo ging er nooit wat verloren, en zo gaat hij ook nooit verloren.

Na het lezen van het briefje heb ik hem weer teruggeplakt op de achterkant, waar hij ongetwijfeld ook wel weer door een ander gevonden en gelezen zal worden. Anderhalf jaar na zijn overlijden bewijst hij dat de tijd tussen het verlies en het definitieve afscheid heel lang kan duren. Of misschien zelfs nooit hoeft te eindigen.