Liefde voor een moeder

De liefde van een moeder. De liefde voor een moeder. Een vorm van liefde die er altijd is, en nooit los zal laten. Want zoals een moeder altijd onvoorwaardelijk van haar kind zal houden, zo zal een kind ook altijd onvoorwaardelijk van zijn moeder houden. Ook al uit het zich in verschillende manier, die vorm van contact zal er altijd zijn, want als er één persoon is die je nooit zal vergeten, dan is het wel degene die je ter wereld bracht of gebracht hebt.

Niet iedereen heeft het geluk om lang in elkaars leven te blijven. Kinderen overlijden, moeders overlijden. Een moeilijk afscheid, het bloedcontact wordt onderbroken en je onvoorwaardelijke liefde is niet langer in je leven. De liefde zal altijd blijven, het gemis blijft bestaan, want het is tegen de natuur als je onverwacht afscheid moet nemen. Het hoort niet. Het is onbeschrijfelijk wat dat los maakt.

Het lijkt een oneerlijk gegeven. Terwijl de één al vroeg afscheid neemt, heeft de ander een heel lange tijd samen. Een onveranderlijk gegeven, want zoals met alles in de natuur... we hebben er geen invloed op.

Op dit moment is één van onze bewoners stervende, en ik denk terug aan de afgelopen drie jaar dat ze bij ons woont. Een vrouw, getekent door het leven. Getekent door de oorlog. Haar kinderen wonen niet in Nederland, maar dat houd een intens contact niet tegen. Dochter komt 4 keer per jaar een maand naar Nederland om dicht bij moeder te zijn. In die maand komt ze elke dag lang, blijft bij haar, zorgt voor haar, geeft haar eten, geeft haar liefde. Liefde voor een moeder. Een die niet altijd op dezelfde manier beantwoord werd, maar wat niet uitmaakt. Want het is er. Een ogenschijnlijk simpel gegeven. Ze weten het van elkaar. De afgelopen periode is dochter vaak vanuit Amerika terug gekomen vanwege zorgen om haar moeder. Een wisselende periode waarin niet altijd duidelijk was hoe de toekomst zou zijn. Nu is deze toekomst een stuk zekerder, na 92 jaar geleefd te hebben is het tijd voor moeder om afscheid te nemen van haar dochter. En dochter zal het meest moeilijke moeten doen wat er is, afscheid nemen van haar moeder.

Ik zie een onzekerheid in haar ogen. Het afscheid dat al een paar dagen duurt, waarin ze mij verteld het moeilijk te vinden niets te kunnen doen. Maar ze doet het belangrijkste wat nodig is in deze laatste periode. Er gewoon zijn... en heel veel liefde geven.

Het leven wordt los gelaten. Liefde nooit.