(R)Echt

Ik kijk de uitzending van Nieuwsuur terug waarin het overlijden van een cliënt van zorginstelling Novo centraal staat. De beelden waarin te zien is hoe deze vrouw door haar begeleiders doodgedrukt wordt staan op mijn netvlies gebrand. Ik kan en wil ze niet vergeten. Deze arme vrouw die weerloos op de grond ligt met drie vrouwen die niet lijken te weten wat ze doen op haar bovenlichaam. Waarna ze haar op de grond achterlaten en vervolgens te zien is hoe het arrestatieteam van de politie haar levenloze lichaam in de time-out ruimte vind. Deze vrouw die niets kon doen om zich te verweren, die zo onrechtmatig behandeld is. Woede en kippevel brengt dit bij mij naar boven. Pure onmacht én onrecht. Dit had nooit mogen gebeuren, het leven van deze vrouw is niet op gelijke waarde geschat.

De afgelopen weken zag ik in mijn twitter tijdlijn verschillende reacties voorbij komen op de uitzendingen van 'Uitgezet'. Vooral verontwaardigde reacties waren dit. Uit nieuwgierigheid ging ik ook een uitzending kijken, ik wilde immers graag weten waarom al deze pittige opmerkingen geplaatst werden. Bij het zien van de uitzending werd het mij heel duidelijk. Mijn hemel, wat wordt deze mensen aangedaan? Wat gaat dit land slecht om met de medemens, want dat zijn het, medemensen! Mensen die net als jij en ik ter wereld zijn gekomen, in barre omstandigheden verkeerden en hier op zoek zijn naar een beter leven. In plaats van deze mensen een beter leven te geven wordt er met ze omgegaan alsof het criminelen zijn. Wat geeft ons het recht om deze mensen zo veel onrecht aan te doen? Gewoon mensen, zoals jij en ik?

Maar ook dichtbij is onrecht, hoe vaak worden mensen in je omgeving genegeerd? Ik zag het onlangs op een feestje. Er stond een groep mensen die iemand aan tafel volledig negeerden. Wat geeft ons het recht om zo met iemand om te gaan?

De lijst is eindeloos. Wij, verwende nederlanders, tegen de mensen in arme landen die voor een paar cent per dag uitgebuit worden om voor ons kleding en schoenen te maken. Onterecht. Kinderen in China, meisjes, die ter wereld zijn gekomen en die meteen sterven omdat jongens meer recht hebben op leven. Onterecht.

Wij zijn allemaal mensen, waar ook ter wereld die het leven hebben gekregen. Wat ik niet begrijp is waar het onrecht vandaan komt. Boosheid en verdriet roept dit op. Maar laten we één ding afspreken. Laten we zorgen en goed zijn voor de mensen om ons heen. Laten we iedereen het gevoel geven dat ze er mogen zijn, dat ze wat waard zijn, dat we allemaal gelijk zijn. Ieder mens is hetzelfde, iedereen heeft een hart en bloed dat door zijn aderen pompt, en niemand heeft gekozen voor een onrechtmatig bestaan. Laten we klein beginnen. In onze eigen omgeving. Als wij dat allemaal doen, en iedereen volgt, wordt het onrecht terug gebracht en is er hoop. Hoop op recht op een goed leven. Zoals iedereen dat verdiend. Je hoeft en kunt niet iedereen even mooi, aardig, slim of leuk vinden, alleen kun je diegene dan nog wel behandelen als een gelijke. Het is heel gezond om af en toe eens een stap opzij te doen om de ruimte te geven aan een ander. Omdat diegene daar recht op heeft. Echt.

Zou dat geen droom zijn? De ultieme gerechtigheid?