Vorige week was het de dag van de mantelzorg, en in Meppel werd zelfs de week van de mantelzorg gehouden. Mantelzorgers van allerlei verschillende leeftijden konden zich opgeven voor verschillende activiteiten, en vanuit de organisatie waar ik werk hebben we op verschillende fronten meegewerkt. Zo mocht ik afgelopen week meerdere keren een workshop geven, en ik vond het geweldig. Ik heb prachtige mensen ontmoet die kwamen om even te genieten. Mensen die soms al meer dan 30 jaar mantelzorger zijn van hun echtgenoot, buurman, moeder, vader, of ouders die een kind hebben met een handicap, en die er alles aan doen om het leven van naaste zo aangenaam mogelijk te maken.
Een warm gebaar, want je kiest er niet voor om mantelzorger te worden, die rol krijg je in vrijwel alle gevallen in je schoenen geschoven en je vervuld je rol uit liefde. En ik geloof er dan ook in dat je de mantelzorger moet waarderen en ondersteunen waar je kunt een waar hij of zij behoefte aan heeft. Maatwerk. Want geen situatie ie hetzelfde. Voor iemand zorgen naast je baan en je huishouden, je moet het maar kunnen.
Zo is er een echtpaar, van 94 en 97 jaar oud, die nog op zichzelf wonen in een flat boven een winkel. Zij zorgt voor haar man. Er werd aan haar gevraagd waar ze behoefte aan heeft, wat ze nog zou willen doen en waarbij ze ondersteund kon worden. Haar antwoord; "Niets hoor... mijn tijd komt nog wel!". Dan ben je 94 en heb je nog zo'n positieve levenshouding. Hoe mooi is dat?
Ik heb bescheiden mensen ontmoet, liefdevolle mensen ontmoet, mooie mensen ontmoet. We kunnen niets anders doen dan deze groep te ondersteunen, maar ook vooral te waarderen. Ze doen zo belangrijk werk! Laten we volgend jaar op nog meer plekken deze mantelzorgers even laten genieten, omdat ze het zo verdiend hebben.
