Zo herkenbaar. Vanmiddag stond ik in de winkel, boodschappen doen voor het hele weekend. Een hele opgave, want ik ga altijd zonder boodschappenlijstje naar de winkel, en bedenk alleen voor de dag zelf wat ik nodig ben. Wat ik morgen nodig ben zie ik morgen wel weer.
Maar vandaag vond ik het tijd voor verandering, en ging ik met mijn goede voornemen naar de winkel en bedacht onderweg wat ik allemaal nodig ben. Morgen moet ik werken en daarna komt een vriendin eten. En ik wil dat er allemaal lekker dingen in huis zijn, plus alle ingrediënten voor het avondeten en laat ik ook de boodschappen voor zondag niet vergeten, dan nog te bedenken dat ik ook nog brood nodig ben voor het werk morgen en maandag. Eigenlijk was het stuk dat ik naar de winkel moest lopen te kort om te bedenken wat ik allemaal nodig was.
En één stap over de drempel en ik heb al geen idee meer waar ik voor kwam. Ik kom een bekende tegen, maak een praatje. Ik loop door de winkel en zie de bakspullen. Zou ik ook weer eens moeten doen. Ik pak een pak yoghurt uit de koeling en bedenk nog geen tien seconde later dat ik die helemaal niet nodig ben. Dan bedenk ik mij dat ik nog even langs de bloemenwinkel wil om nieuwe bloemen voor op tafel te halen. En dat ik niet moet vergeten de afwas te doen, te stofzuigen en de badkamer schoon te maken.
Inmiddels ligt er van alles in mijn mandje, maar eigenlijk heb ik geen idee wat ik er allemaal in heb gelegd. Die krijsende apen vertikken het hun mond te houden en ik kan daardoor mijn eigen gedachten niet meer horen. De gedachten om de goede boodschappen te halen. Door werkelijk álles wat ik zie ben ik afgeleid. Als ik denk dat ik alles heb, met een mandje dat ik bijna niet meer kan tillen reken ik af, loop ik naar huis, pak de boodschappen uit en kom tot de conclusie dat ik heel erg veel vergeten ben. Alles wat ik moest hebben heb ik niet en wat ik niet nodig ben heb ik in huis.
Met een tweede poging ga ik 's avonds nog eens naar de winkel. Alleen boodschappen en daarna bloemen voor op tafel. Ik ga lopen, want dat doe ik nou eenmaal graag en onderweg naar de winkel bedenk ik dat ik nog even naar de boekwinkel wil. Postzegels halen en een boek. En weer gebeurt het he? Eén stap over de drempel en ik weet niet meer waarvoor ik kwam. Eenmaal in de boekwinkel lijken die krijsende apen alle boeken voor bananen aan te zien, want ik zie wel heel veel boeken die mijn interesse hebben. Wanneer ik afgerekend heb en buiten sta weet ik het weer. Postzegels. Die ik niet heb meegenomen.
Ik besluit dat maar even uit te stellen en boodschappen te gaan doen. En alsof mijn krijsende apen aan geheugenverlies lijden weet ik weer niet wat ik nodig ben.
Nu zit ik op de bank, met veel vergeten boodschappen en......... geen bloemen op tafel.
No comments:
Post a Comment