Met Liefde zonder Geheugen

"Zullen wij u naar bed brengen?" Vragen we, wanneer mijn collega en ik bij uw appartement komen. Als altijd vraagt u dan "Waar ga ik nu heen dan? " En zoals bijna altijd luidt ons antwoord, "Nergens naar toe, u mag hier blijven, we brengen u naar bed, dan kan u zo lekker gaan slapen". "O, dan is het goed" zegt u met een verwarde blik.

"Wilt u uw pyjama aan? Doe uw linker arm maar omhoog", en u steekt behulpzaam uw rechter voet uit. "Zo?" Ja, prima hoor, en wij helpen u met de mouw aan de goede arm. "Waar is mijn bril dan?",  "Op tafel, net als anders, morgen als u uit bed komt doen we hem weer op".

"We doen de tilmat achter uw rug, mag u iets naar voren leunen." Behulpzaam steekt u uw handen uit.  "Zo?" Ja hoor, en weer helpen u naar voren om de mat goed te doen. "Waar is mijn bril dan?" "Op tafel mevrouw". "Waar moet ik nu heen dan?", "Nergens heen, u blijft hier dan brengen wij u naar bed als u dat goed vind".
Weer die verwarde blik. Wanneer u op bed ligt vragen wij u de knieën op te trekken, u strekt uw benen. Als we u vragen op uw zij te draaien begrijpt u onze vraag niet. Wij blijven geduldig. "Waar is mijn bril dan?". "Op tafel, waar hij anders ook ligt".

"Doe ik het allemaal wel goed?", "Ben ik lastig?", "Ik ben zo bang dat ik het allemaal verkeerd doe". Elke dag, iedere vijf minuten, 24 uur per dag, 7 dagen per week, al maanden lang dezelfde voorzichtige en onzekere vragen. Ach lieverd, u kunt niets fout doen. Zo'n goed hart, zo behulpzaam, alleen begrijpt u onze vragen niet meer. Daar kunt u niets aan doen, denk ik dan. Maar die verwarde blik. Onzeker. Als er maar een manier was hoe ik dat weg kan nemen. We stoppen u lekker in, en vragen of u lekker ligt. "Ik geloof het wel". Oke, "Dan mag u lekker gaan slapen". We ruimen de laatste dingetjes op, en haar ogen zakken van vermoeidheid al dicht. Voor we weg gaan wensen we nog even welterusten en een kus. "Waar ga ik nu heen dan?", "Nergens heen, ga maar lekker slapen, het is avond, welterusten", en we vertrekken richting de gang.

En vlak voor we bij deur zijn hoor ik heel zachtjes achter mij "U ook lekker slapen".

Ach, heerlijk. De rustgevende woorden klinken. Tevreden stap ik de deur uit.