Niet lullen maar poetsen

Maandag was het een prachtige bijna-lentedag en ik probeer van binnen naar buiten te kijken, maar wordt al weken belemmerd in mijn uitzicht door een paar ongewassen ramen. En vooral wanneer de zon erop schijnt zie je het doffe laagje extra goed dat een muurtje tussen mij en buitenwereld vormt. Een ergernis. Eigenlijk al vier weken. En op deze prachtige dag besluit ik snel een lekker sopje te maken om dat doffe laagje weg te poetsen en mijn ramen weer een prachtige glans te geven. Zo lekker!

En dat vind ik ook zo lekker aan werken in de zorg. Hoe vaak doe je de dingen omdat het een dagelijkse handeling is? Gewoon wassen, aankleden, ontbijt en weer door. Ik betrap mijzelf er zo vaak op, gewoon de dingen doen zoals je ze altijd doet. Maar ik vind het zo lekker om voor dat beetje extra te zorgen. Om iemand lekker te douchen, de fijnste doucheschuim te gebruiken, daarna samen de mooiste kleren uitzoeken, geurtje op, kettinkje om, haren netjes. En dan dat complimentje "Wat ziet u er prachtig uit vandaag, mooi mens!". Dat geeft het begin van de dag zo'n mooie glans. Cliënten laten glanzen van trots en tevredenheid is zo mooi.

Maar wat als je je eigen glans verliest? Als je jezelf even verliest en er zich een dof laagje om je heen vormt. Dat doffe laagje dat er voor zorgt dat je niet goed meer kunt kijken, en je de grip op jezelf en je omgeving steeds meer kwijt raakt. Vandaag was ik in gesprek met mijn coach, ik heb haar hard nodig om mijn eigen-ik weer helderder te kunnen zien, mijn werk-ik, studie-ik en ikzelf. Gewoon, omdat het even niet ging, omdat dat doffe laagje steeds dikker werd. En we hadden het over vaardigheden, en gedurende ons gesprek kwamen we steeds meer tot de conclusie dat 'glans' een heel belangrijk item in mijn leven is. De afgelopen weken heb ik even stil gestaan, niets gedaan, minder werk en minder studie, de tijd genomen mijn doffe laagje weer weg te poetsen. En langzaamaan begin ik weer te glanzen. Dat doffe laagje is nog maar flinterdun en kan ik weer helder zien. En dat maakt ook dat ik andere dingen weer kan laten glanzen, en andere mensen ook weer glans kan geven. Ik vind het dan ook belangrijk om niet te lang te lullen, maar te poetsen. Niet te lang stil staan bij wat geweest is, maar om de oneffenheden op te poetsen en weer lekker verder te shinen.
Misschien een leuk vooruitblik voor in de toekomst en voor op een visitekaartje "Nienke; glansrijk medewerker".

Na het gesprek kwam ik thuis en er lag een stapeltje post op de deurmat. Post met heel lieve kaarten en teksten. Daar ben ik zo dankbaar voor! Ontroerd en met glans in mijn ogen valt weer een beetje dofheid weg. Wat heb ik lieve mensen om mij heen! Mensen die ook mij laten glanzen.