Sneu voor de doden

"Geef mij maar een spuitje, van mij hoeft het niet meer..." Een zin die onder ouderen en in de zorg voor ouderen regelmatig uitgesproken wordt. Geen positieve kanten meer zien in het leven, alleen nog achteruitgang en het gevoel hebben er niet meer te toe doen. De vraag waar je als medewerker vaak niets mee kunt. Begrip tonen, proberen gerust te stellen, in gesprek gaan, positieve kanten laten zien, iedere keer probeer je iets te doen, waarop je weet dat vaak de cliënt stopt met zeggen en het gezicht afwend. Niet omdat de vraag er niet meer is, maar omdat die wederom niet gehoord kan worden. Het machteloze punt in de zorgverlening waarin je iedere keer zoveel wilt, maar niet altijd kunt helpen.

We horen en zien vaak de schrijnende gevallen, de mensen die het slecht hebben, die ongelukkig zijn. Maar wist je dat onderzoek heeft uitgewezen dat hoe ouder je wordt, hoe gelukkiger je wordt? Dat de groep in de leeftijd van 65-85 aangeeft gelukkiger te zijn dan mensen met een lagere leeftijd? Dat deze groep in staat is veel meer van het leven te genieten? Nog zin hebben in hun leven, contacten zoeken, kijken naar wat zo nog wél kunnen en met een positieve kijk in het leven staan. De mensen die nog genieten van lekker eten, van spelletjes, van familie, een boek lezen, die zelf nog kaartavonden organiseren, er op uit gaan om op een terrasje te zitten en een advocaatje met slagroom in de avond.

Afgelopen weekend maakte ik een praatje met een cliënt. Zij is 97 jaar, en kan slecht zien en horen. Dat is voor haar een belemmering, iets wat ze regelmatig aangeeft, hoewel ze tegelijkertijd ook beseft dat een dokter niets meer kan doen aan iemand met deze klachten van deze leeftijd. "Een mens moet toch ergens aan dood gaan" zegt ze dan. Ik vroeg haar waar zij nog van kan genieten, wat voor haar nog zin heet. Contact, televisie kijken, de krant lezen, boeken van vroeger inzien, de kinderen, lekker eten, er kwam een hele rij aan activiteiten, en zij vertelde nog steeds het leven wel te zien zitten. Ze vertelde over haar leven, over broers en zussen, en dat één van haar broers al jong gestorven is en dat ze dat ze dat erg vind en niet alleen voor haarzelf. "Ik vind het zo sneu voor de doden dat ze al zo vroeg het leven gelaten hebben. Moet je eens kijken wat ze allemaal moeten missen, er zijn zo veel mooie dingen in het leven! Reizen, mooie plekken om te zien, er is zo veel te doen, en zij hebben dat niet gekund en ik wel!". Een knap staaltje omdenken.

Deze wijze vrouw laat weer eens zien dat ouder worden helemaal geen kwelling is en hoeft te zijn. Als je zelf maar kan genieten van wat je nog wel hebt, en je kansen benut. Zie de mooie dingen in het leven!

Enjoy life, never stop playing!