Verbinden

Wat komen we er vaak op terug, "Verbinden", of ook wel verbondenheid. Ik dacht er eigenlijk helemaal niet zo over na, tot iemand mij er eigenlijk op wees naar aanleiding van mijn vorige blog. Ik had een blog geschreven over het leren kennen van mensen, het omdraaien van de lotus. Dit was mijn zoveelste visie op zorg, maar in een opmerking zei iemand dat het over verbondenheid ging. Dit zette mij aan het denken. Bestaat het hele leven niet uit verbinden. Jezelf verbinden, je verbonden voelen, en anderen verbinden omdat dat iets moois oplevert?

Is het leven niet één web van een spin die vele mensen met elkaar verbindt door er een heel stevig draad tussen te spinnen zonder dat deze vanzelf loslaat. Let wel; Vanzelf. Want soms verbreekt de verbinding, en vaak komt dit doordat iemand bewust voor een andere weg kiest. Dat spinnenweb is echter enorm. Het begint klein, als baby zijnde, en er komt een klein clubje mensen om je heen met wie je verbonden bent. En naarmate de jaren vorderen wordt dat web steeds een beetje groter. Geen web is hetzelfde, maar ga eens na, je web is uitgebreid in allerlei lagen. En die spin? Dat is je focus op de personen die het dichtst bij je staan. Iedere keer bij iemand anders, want je kunt niet langdurig je focus op groepen met meerdere personen tegelijk houden. En ondertussen blijft dat web maar groeien, familie, vrienden, collega's, kennissen, en dan alle contact op afstand. Internet is hierin wel een heel grote rol gaan spelen.

Maar op den duur krimpt je web weer. Door de jaren heen verbreken steeds meer gesponnen draadjes. Je raakt elkaar kwijt, gaat verhuizen, er overlijden mensen, en uiteindelijk kom je weer zoals je ook ter wereld bent gekomen alleen in je web te zitten met nog maar een paar mensen over. Inmiddels ben ik er wel achter dat het niet belangrijk is met hoeveel mensen je verbonden bent, maar hoe je verbonden bent. De draadjes naar de mensen die je liefhebt zijn immers toch het dikst. En hoe minder draadjes hoe groter de kwaliteit. Want wat is er nou mooier dan je intens verbonden te voelen met de mensen om je heen? Dat zijn de mensen met wie je geen woorden nodig hebt, dat zijn de mensen met wie je verbonden bent doordat je gevoel zegt dat ze bij je horen, en je elkaar begrijpt zonder dat je het uitspreekt. Waarin één blik genoeg is.

Feit blijft wel, dat we in wat voor opzicht dan ook, hoe dan ook met elkaar verbonden zijn. We zijn allemaal mensen, met een leven, een geweten, een verhaal, en we leven allemaal op één en dezelfde wereld. Waar je ook bent, wat je ook doet, en wat je afkomst ook is. Onze grootste verbintenis is, is dat we allemaal maar gewoon mensen zijn. Niet meer, en niets minder. En ook al voelen we ons niet altijd met elkaar verbonden, de verbintenis blijft, wees een beetje aardig voor elkaar. Laten we hem eens omdraaien, de wereld is de spin en wij weven het web om iedereen bij elkaar te houden. Heb respect voor elkaar, en zorg voor elkaar. Als wij allemaal het web bij elkaar blijven houden hoeft niemand zich meer eenzaam te voelen.