Zacht zoet

Zo las ik eerder eens dat tegenwoordig veel mensen een beetje sloom en futloos overkomen, en dat dat te wijden was aan het feit dat je in de winkel bijna alleen nog maar pitloze druiven kunt kopen in plaats van druiven mét pit.

Vandaag liep ik in de winkel, en in een moment van zwakte sloeg ik het gangpad in met snoepjes. Ik ben er inmiddels heel goed in geworden om dit gangpad te mijden, of gewoon met de ogen dicht door het pad te rennen in de hoop dat ik tegen niemand op bots. Ik doe dat bewust, omdat ik echt gék ben op snoepjes. Ik vind ze heerlijk! Biggetjes, apekoppen, kikkertjes, dropveters en banaantjes, hemels! Maar ik ben al zo rond en on-charmant, en om te voorkomen dat ik echt rollend door het leven moet sla ik dit gedeelte van de winkel zorgvuldig over.

Maar vandaag gaf ik even toe aan mijn zwakte en ging ik kijken bij de snoepjes. Gewoon nieuwsgierig. Ik zette mijn mandje op de grond, en zoals alleen ik dat kan ging ik op onderzoek uit. Zoiets als een boek in de boekwinkel uitzoeken. Eerst kijk je naar de titel, dan naar de kaft en uiteindelijk lees je de achterkant om te kijken welke je uiteindelijk meeneemt. Ik haalde verschillende verpakkingen uit het schap, en keek eerst naar de naam, daarna naar de verpakking, toen naar de kleur en vorm en vervolgens ging ik kijken naar waar ze zouden moeten smaken. En terwijl ik met mijn armen vol verpakkingen ~vrolijk en gekleurd~ midden in de winkel sta, realiseer ik mij opeens dat alle verpakkingen het zelfde aangeven; Zacht Zoet!

Zacht zoete drop, zacht zoete biggetjes, zacht zoete banaan gommen met drop, zacht zoete spekkies, zacht zoete wolken dropjes, zacht zoete drop-fruit kabouters.

"Je bent wat je eet" wordt er wel eens gezegd. Nou met recht. Letterlijk zacht en zoet.

Ik heb alle verpakkingen teug gelegd in het schap en ben naar het zuivelschap gegaan op zoek naar slankie smeerkaas. Wie weet wordt ik dan toch nog een keer echt Slank(ie).