Tuesday, November 22, 2011

We Heart It







We heart it is een pagina om je eigen online foto album aan te leggen. Niet alleen met foto's van jezelf, maar ook foto's van anderen. Afbeeldingen, plaatjes, mooie teksten, de mooiste dingen kom je tegen. Je kunt zelf afbeeldingen op de website toevoegen door 1 druk op de knop. En je kunt ondertussen ook je eigen album aanleggen. Afbeeldingen van de site sla je op in je eigen 'hart'. Wat je maar mooi vind, wat je aanspreekt, alles komt in je eigen hart terecht. Letterlijk en figuurlijk, want zulke mooie dingen moeten je wel inspireren. Het is prachtig in gebruik, en geweldig om zo veel mooie dingen bij elkaar te zien. Je leert anders naar dingen kijken, het laat je zien hoe mooie alles om je heen kan zijn. Ga er eens kijken, en vul je eigen hart! <3





Sunday, November 20, 2011

Wat mist?

Dagen in de mist. De buitenlucht gehuld in zachte witte vocht deeltjes, zwevend, je zicht beperkend. Al een aantal dagen lijkt de wereld een stuk kleiner. Niet wetend wat zich er achter bevind. Het bekende, of toch het onbekende? Weten we wat er gebeurd aan de andere kant van het witte gordijn? Het is misterieus, een beetje spannend zelfs, niet weten wat er gebeurd. In de weide omtrek ziet het prachtig uit, gestrekte velden, met een witte damp, en neergestreken deeltjes op planten en bomen, die er nu nog mooier uit zien. Vanuit huis, is het nederig, grouw en grijs. Somber. Het begin van de winter is nu dan toch daar, de kou is geariveerd, en het blad is nu echt van de boom. Nu is het wachten tot de eerste zonnestralen de mist verdrijft, en ons laat zien hoe mooi de winter kan zijn.

Wednesday, November 16, 2011

De Waterdrager

Een waterdrager in India had twee grote emmers; elke emmer hing aan één kant van een juk dat hij over zijn schouders droeg. Eén van de emmers had een barst, de andere emmer was in perfecte staat. Terwijl die tweede emmer aan het einde van de lange weg tussen de rivier en het huis van de meester een volle portie water afleverde, was tegen die tijd de gebarsten emmer nog maar half vol.

Dat ging zo twee volle jaren verder. De waterdrager leverde altijd maar anderhalve emmer water af in het huis van zijn meester. Natuurlijk was de goede emmer bijzonder trots op zijn prestaties omdat hij perfect voldeed voor het doel waarvoor hij gemaakt was. Maar de arme gebarsten emmer was beschaamd om zijn gebrek en voelde zich ellendig omdat hij maar de helft kon presteren van wat je van hem had mogen verwachten.

Nadat hij zich zo twee jaar lang als een mislukking had beschouwd begon hij op een dag bij de rivier tegen de waterdrager te praten. “Ik ben beschaamd over mezelf en ik wil me bij jou verontschuldigen.” “Waarom?”, vroeg de waterdrager. “Waarom ben je beschaamd?” “Omdat ik de laatste twee jaar slechts in staat ben geweest een halve portie water af te leveren. Door die barst in mijn zijwand verlies ik voortdurend water onderweg naar het huis van je meester. Door mijn falen moet jij zo hard werken en krijg je niet het volle loon voor je inspanning”, antwoordde de emmer.

De waterdrager begon te lachen en zei: “Als we dadelijk teruggaan naar het huis van mijn meester moet je eens goed opletten op jouw kant van de weg”.
En inderdaad: toen ze de heuvel opliepen zag de gebarsten emmer dat de berm volstond met prachtige wilde bloemen en dat bracht hem troost. Maar aan het einde van de reis voelde hij zich toch weer ongelukkig omdat de helft van het water weer was weggelopen en hij verontschuldigde zich opnieuw bij de waterdrager omdat hij weer gefaald had.
De waterdrager bekeek de emmer en zei: “Heb je dan niet gezien dat er alleen maar bloemen groeien langs jouw kant van de weg en niet langs de kant van de andere emmer? Dat komt omdat ik altijd al wist dat je een beetje lekte en ik heb daar mijn voordeel mee gedaan. Ik heb bloemzaadjes geplant aan jouw kant van de weg en elke keer dat we terugkwamen van de rivier heb jij ze water gegeven. En zo heb ik twee jaar lang telkens prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel van mijn meester mee te versieren. Als jij niet zou zijn zoals je nu eenmaal bent dan zou zijn huis er nooit zo prachtig uitzien.”

En zo heeft ieder van ons zijn eigen "lekken". We zijn allemaal gebarsten emmers. Maar als je er open voor staat en spreekt over je vertwijfeling, dan zal ook jij zicht krijgen op datgene wat jouw unieke kwaliteiten bijdragen aan het leven en de mensen die je dierbaar zijn.

Tuesday, November 1, 2011

Loslaten.

Afgelopen tijd heb ik er een nieuw woord, of eigenlijk, een heel nieuw hoofdstuk bijgeleerd. Eentje die heel veel tijd in beslag heeft genomen, maar soms duurt het gewoon even voordat het kwartje valt. Het is tot nu toe een heel bijzonder jaar geweest. Ik ga nu geen jaaroverzicht of terugblik schrijven, maar het houdt wel verband met deze blog. Over loslaten. Er is veel gebeurd, en dat geeft niet, maar ik kom er iedere keer weer op terug. Soms moet je loslaten. Niet te lang vast klampen aan de dingen die geweest zijn, hoe moeilijk ze ook zijn geweest. Je leert er altijd iets van. Of je het nu positief of negatief mee kunt dragen, dat wat je ook hebt meegemaakt, je leert er van. En ik moet nu veel loslaten. Er is veel verdriet geweest, moeilijke tijden, en ook keuzes. Maar gisteren kwam de helderheid. Het los-laat moment. Waarop je beseft dat je weer verder kunt gaan, met een heel nieuw leven voor je. Wat geweest is vergeet je niet, maar het is weer belangrijker wat voor je ligt. En alles lijkt weer een stuk prettiger, de wereld een stuk vriendelijker en aantrekkelijker. Wat niet wil zeggen dat het loslaten vanaf nu makkelijk zal gaan. Alleen de ervaring heeft nu wel geleerd dat het mogelijk is. Niet meer bang zijn voor wat komt, omdat je weet dat er daarna ook weer een nieuw hoofdstuk komt waarin het beter is. Als je er maar in gelooft.