Zorgen voor mensen, zorgen om mensen. Twee totaal verschillende dingen, maar die vaak heel dicht bij elkaar staan. Als je in de zorg werkt zorg je voor mensen. Je zorgt dat ze 's morgen gewassen zijn, mooi aangekleed, geurtje op, kettinkje om, ontbijtje op tafel, medicijnen er bij. Soms lekker douchen, insmeren met bodylotion, met uitzondering een keer in bad. 's Middags de nagels verzorgen, mooi kleurtje er op, rondje om het huis lopen, thee brengen, nog een keer naar het toilet, praatje maken, spelletje rummicub. En 's avonds het boterhammetje, glaasje drinken, in het weekend een wijntje, televisie aan, kousen uit, voeten insmeren, sloffen aan, pyama aan, lekker instoppen, kussen goed, kusje op de wang. Welterusten wensen en het huis in diepe rust achter laten. Maar zorgen voor mensen, is ook zorgen om mensen. Niets zo machteloos als je niet meer in staat bent een situatie te verbeteren. Als het bellen van een huisarts niet meer helpt, als je moet loslaten, als iemand in de war is, haar omgeving niet vertrouwd meer is, als iemand haar kind verliest en ontroostbaar is, je naar huis gaat en niet weet hoe het gaat als je terug komt.
Zorgen voor mensen is heerlijk. Zorgen om mensen is alsof het voor heel even je eigen familie is.
Maar niet vervelend. Want als je uiteindelijk toch je doel bereikt. De wonden letterlijk en figuurlijk weer geheeld zijn, iemand troost heeft gevonden, weer weet waar zij is, of als iemand een heel mooi einde heeft gehad, dan is het goed. Dan heb je het heel goed gedaan, dan heb je gezorgd en verzorgd.
Werken in de zorg is niet alleen maar het wassen van mensen en bingo. Het gaat zo veel verder dan dat. Zorgen voor de medemens doe je niet omdat het zo goed verdiend of omdat het zo makkelijk is. Dat doe je omdat je het leven van een ander kwaliteit te geven omdat dat je gevoel is. Dat zit in je.
No comments:
Post a Comment