De vraag die bij mij meteen op komt is: Zijn ze wel zo slecht af? We leven in een verzorgingsstaat, en in de afgelopen jaren hebben wij niet meer gedaan dan het verwennen van onze oudere inwoners. Op het moment dat je 1 stap over de drempel van een verzorgingshuis zette werd alles je uit handen genomen en kreeg je vervolgens alles aangereikt. Zelf de was doen is er niet meer bij, niet meer koken, niet meer hoeven wassen, zelfs geen kopje koffie of thee meer hoeven zetten.
Iedere dag wordt er een 3-gangen diner voor je geserveerd, 3 keer per dag wordt er koffie of thee naar je toe gebracht en voor je ingeschonken, de was wordt meegenomen en schoon weer terug gebracht, prullenbakjes worden voor je geleegd, afwasjes gedaan. Op dinsdag een warme hap, op zondag een koek van de bakker, en een activiteitenaanbod waar je naar hartelust aan mag deelnemen. En dat allemaal betaald uit de AWBZ, je hoeft er helemaal niets voor te doen.
In een verzorgingshuis wordt alles onder 1 dak gebracht, alles wordt ingericht tot een mini-samenleving. Bewoners maken binnen de kortste keren deel uit van het systeem, de leefwereld vergeten. Bewoner hebben niet langer meer een maatschappelijk belang, en zij hebben vanaf het moment van opname het gevoel geen functie meer te hebben.
Hiermee zeg ik niet dat we het niet goed hebben gedaan. Integendeel. Hiermee probeer ik te zeggen dat er een voordeel is aan het scheiden van wonen en zorg. We worden gedwongen uit de institutionele zorg te stappen en over te gaan op de wensen van mensen en hoe zij zo lang mogelijk deel uit kunnen blijven maken van de samenleving. Empowerment.
Daar hoort naast het maken van keuzes, een betere beheersing van uitgaven, ook een stukje verantwoordelijkheid bij. Er moet veel zorgvuldiger met de portomonnee omgegaan worden, en er moeten veel bewustere keuzen gemaakt worden. Het gaat dan niet meer om de kwantiteit van het aanbod, maar om de kwaliteit. Eén van de belangrijkste dingen hierin is toch wel het historisch perspectief loslaten en een toekomstig perpectief opzetten. Kwetsbaarheid omzetten in kracht. Zorgen voor ouderen krijgt een heel ander perspectief, niet langer denken vanuit wat niet kan, maar vooral benadrukken wat nog wél kan! Ondersteunen van zelfredzaamheid en al vroegtijdig signaleren, opvangen en teruggeven.
Burgerkracht is hét woord in de zorg voor de komende tijd. Dit is zowel de kracht van kwetsbare mensen om naar vermogen bij te dragen aan de samenleving, als de kracht van 'gewone' burgers om bij te dragen aan de het welzijn en welbevinden van kwetsbare mensen.
De kanteling van verzorgingsstaat naar particitpatiesamenleving is nauw verbonden met de kanteling in de zorg. Dat vraagt om innovatie. Ouderen zijn allemaal anders, hebben allemaal andere wensen en behoeften, er zijn nieuwe oplossingen nodig, meer variatie in aanbod en de overgang naar samenredzaamheid.
Zorgorganisaties staan voor een grote uitdaging. Verzorgenden ook. Een heel nieuwe manier van zorg verlenen. Zorg leveren vanuit de wensen van mensen en mensen in hun kracht terugzetten. Het zal niet makkelijk worden, maar dat wil niet zeggen dat het niet kan. Daarbij toch blijven zorgen vanuit je hart. Ik ben er van overtuigd dat het kan! Laten we samen werken aan een nieuwe toekomst....
......Gewoon omdat het kan.
No comments:
Post a Comment